Kitap boyunca adını bile bilmediğimiz bir kadının aşık olduğu kişiye yazdığı mektubu okuyoruz. Ama bu platonik bir aşk hikayesi. Kadının aşık olduğu adam için yaptıklarını okurken şaşırmadım değil doğrusu, bunun üzerine adamın kadını hâlen tanıyamamış olması çok kırıcıydı. Kitabın sonunda kadını tek bir kişi tanıyor işte orası da kitabın vurucu kısmı diyebilirim. Kitapta bahsedilen beyaz gül muhabbeti de çok güzeldi, okuyanlar ne demek istediğimi anladı:) okumayanlar için de merak uyandırmış olsun. Stefan Zweig kaleminden çok güzel bir eser, ben okumanızı tavsiye ederim. Kitapla kalın:)
