Herkes incelemesinde ‘’çok tatlı bir kitaptı’’ diye betimlemiş kitabı. Ve benim de giriş cümlem tam olarak bu olurdu. Kitap sakin, tatlı ve size iyi hisler veriyor. Benim gibi kaostan beslenen bir insan okurken sürekli ‘’işte şimdi durumlar tersine dönecek, bir aksiyon girecek işin içine’’ diye düşünürken tam olarak kitapta hiçbir şey olmuyor. Size güzel hisler aşılayıp bir anda sakince bitiyor kitap. Hikaye mutlu mesut sonlanıyor. Ben Roald Dahl’ı küçükken de okuyordum o zaman da bana hitap ediyordu, şu an 26 yaşında okuyorum yine bana hitap ediyor. Ancak başka kitaplarını çocuklara okutmak için belki iki kez düşünmek gerekebilir bilemiyorum, bazı hikayeler korku unsuru taşıyor çünkü
.