Kitapta idam mahkumunun tüm duyguları satır-satır işleniyor ve Hugo çok iyi şekilde okuyucuya hiss ettiriyor.İdam cezasını "örnek olsun" diye yapmaları,ama çoğu idamında halktan habersiz olması,duyulmadan gizli bir şekilde olmasındanda konuşuluyor.Çok iyi bir konuya değinmiş Hugo.Kitapın en canalıcı kısmıda kızı Marie -le olan konuşmalar.Çoçuğun babasını tanımaması ve artık onun öldüğünü düşünmesi...Bir baba için ne kadar acı.
