İki kez okuyup, okurken gözyaşlarımı tutamadığım bir eser oldu Nur. Hep bi arayış içinde olan Nur, ne aradığını bilmeyen bilmesede aradığından vazgeçmeyen ve nihayetinde bu arayışa canını feda etmekten de çekinmeyen bir karakter olarak karşımıza çıkıyor. Hikayenin sonunu tahayyül edip, yok canım yazar bu kadar üzmez bizi deyip merakla sona geldiğinizde gözlerinizde yaş, kollarınız iki yana düşmüş halde kendinizi sorgulamaya başlıyorsunuz. Ben olsaydım Nur'un yerinde ne yapardım, Nur'un yerinde olmak ister miydim, doğru muydu yanlış mıydı diye bi çok soru türemiş bir halde düşüncelere dalmış olarak buluyorsunuz kendinizi. Hatta yeri gelecek Nur'la kavga edeceksiniz, efendim nasıl olurda Sinanla evlenmez, öyle de güzel bitsin istiyoruz. Fakat hazin son hayatın ta kendisini hatırlatıyor aslında. Mutluluğun içine serpilmiş hüzünlerin hakikiliğini en ummadık anda karşımıza çıkarıveriyor. Demem o ki oldukça manidar ve kıymetli bi eser. Okumanız temennisi ile.

NurMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 20144,018 okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.