Muhammet İkbâl bir yorumu yanıtladı.
Ibn Arabi, keşfin akla üstün bir bilgi tarzı olduğunu iddia eder; ama aynı zamanda o, aklın vazgeçilmez bir denetim ve denge sağladığını, eğer o olmazsa, hayali bilginin ilahi, melekî, nefsanî ve şeytanî hücumları arasında bir ayırım yapmanın imkansız olacağı konusunda ısrar eder.
Sayfa 75Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·371 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Alıntı ile alakasız olacak ama "mezhepler tarihi"ni okuyormuşsunuz. Bu konuda kafam biraz karışık. Rahmetli dayımın "Müslüman ve mezhep" kitabını okudum. Ancak bitirince tek bir mezhebe bağlı kalmak doğru mu, anlayamadım. Okuduğunuz kitap bu konulara değinmiş mi ?
Hocam, mezheb'e bağlı olmak ehliyet ile alakalı bir durumdur. Eğer kişi, kendisi içtihat edecek donanıma sahip ise yani kaynaklardan nasıl hüküm çıkartacağını biliyor ise elbette mezhebe bağlı olmak onun için gerekli değildir. Ancak kişinin günlük hayatında buna ayıracak vakti yok ve genel olarak kapasite ve donanımı da buna yeterli değilse onun için mezhebe uymaktan daha doğal ne olabilir ki?
Genel olarak mütefekkirler tarafından itiraz edilen ise mezhep değil, mezhepçiliktir. Yani bir mezhep imamının içtihadını dinin kendisi kabul edip diğer mezhebi bidatçılık (dinsizlik) olarak tanımlamak ve hatta bunu abartım mexhebi için savaşmak vs.dir. Yoksa mezhep din için bidat değil, bilakis renktir.
Şöyle düşünün dört büyük halifenin dördünün dini yorumlayışı da farklıdır ve bu dört halifenin dördü de hz Muhammed'in en yetkin öğrencileridir. Öyleyse farklı düşünmek, din ve hz peygamber tarafından da desteklenen bir şeydir. Desteklenmeyen farklılık için dövüşmektir. Yani problem mezhep değil, mezhepçiliktir.
Bu ayrımı yapmadan konuyu ele almak demogojidir...
Eser; mezhepler tarihi olduğu için bu mevzudan farklı olarak sadece tarşhte var olmuş mezhepleri, düşüncelerini ve düşünürlerini ele alır. Mezhep olgusunun Bizatihi kendisi kitabın konusuna dahil değildir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.