Spoiler. 1970'ler... Denizler asılmış, ülke onlarca farklı gruba ayrılmış, sağ sol çatışmaları almış başını gitmiş. Herkes bir arayış, eylem içerisinde. Farklı düşünceler ortak fikirleri güçlendirmemiş, tam tersinde can pazarına çevirmişti. Muhsin... Ağanın solcu oğlu. Eylemlerin göbeğinde, Ankara'da. Babasının zoruna baş kaldırmış, işlerin başına geçmemiş ve kendini devrime adamış bir öğrenci. Böyle olur da psikolojik ve sosyolojik çatışmalar olmaz olur mu? Muhsin de gerek köyündeki ailesi ve köylüleri ile gerekse Ankara'daki çevresiyle soğuk bir çatışma içerisindedir. Ölme korkusu mu yaşama korkusu mu bunca kötülük içinde bilinmez, herkes bir korku taşıdı kitabın içerisinde. Korkunun yanında umut ise ayrılmaz bir dosttu sanki. "Yüreğinde kımıl kımıl bir kuşkunun, korkunun yanı başında ürkek bir umut çiçek açmaya başlamıştı gene de." (Sayfa10) İşlerin başına geçip rahat etmek varken sırt çevirmek bunlara, kolay değildi. Bunu yapan, diğer bazı sorunları da göze almaktadır. Para sıkıntısı, dedikodular, siyasi baskılar... Nereye kadar dayanır bu yürek? Ülkede savaş, Muhsin'in içi savaş, aşk hayatı, aile hayatı savaş da savaş. Bu kadar savaş içerisinde yaşamak da büyük hüner! Bunun üzerine savunduğun düşünce ile de savaşa girersen hepten biter insan. Halk ile bütünleşmesi gereken ideolojinde halkı tanımaz olmuşsun. "Saç tıraşı değişti, kafa o kafa! Sen temelinden değişmemişsen, neyi değiştireceksin?" (Sayfa76) "Halksız bir şey olmuyor oğlum! Ülkeni iyi bileceksin, halkını iyi tanıyacaksın. Işık vermek için atılıp önce kendini yakabilirsin. Bizim çocuklar onu yaptı. Halk bundan ne kazandı, daha onu bilmiyoruz." (Sayfa81) Muhsin, halkı ile bütünleşmesi gerekirken kendine bile yabancılaşıyor zamanla. Vedat Türkali aslında bir sol "aydın" eleştirisi yapıyor temelinden. Bunun temsilcisi de Muhsin. Günah keçisi gibi mi ne? Olur mu olur! Ülkenin en çalkantılı dönemlerinin en çalkantılı olayları içerisinde dolanıyor Muhsin. Halksız. Maraş, Çorum... İnsanlar öldürülüyor. Vuran da bilmiyor niye vurduğunu. Zihni hapsedilmiş... "İnsanları öldürüyorlar. Tetiği çektiren kimler? Tetiği çeken ahmak da bilmiyor bunu! Asıl sorun bu Rızacığım. Bombalı, bombasız birileri her gün bir yanından didikliyor Türkiye'yi. İçli-dışlı soyguncu finans takımı da malı götürüyor! "Şeriatçısın-laikçisin" kavgası, devlet felsefesine dayalı, bir yanıyla en enayi, temelinde kurnaz bir parçası bu oyunun! Dinlisinin, dinsizinin soygunu için, kırım-kıyımlarla dönüp duruyor bugün dönme dolap!" (Sayfa258) Nedim Hoca'nın sosyolojik çözümlemeleri, kardeşinden de öte gördüğü Salih ile diyalogları, döneme ayna tutuyor. Ölüm ve yaşam belirsizliği içinde. Vedat Türkali sol görüşlü bir yazar olmasına rağmen sol görüşte olan toplulukları ustaca eleştirmiştir. Halktan kopmuş "aydın"a tokat gibidir cümleleri. İslamiyet'in mülkiyet anlayışı ve komünal yaşam tarzını es geçmeden gayet cesurca dönmüştür kaleme: "İslam'ın ilkel komünal toplum kalıntısı bir yanı da var yani. Gerçek bir Marksist devrimci, ülkesindeki bu gerçeğe yüz çeviremez. Yoksul, Müslüman halktan yana olanlar, bunların üstünde duruyorlar şimdi. Emperyalistlerin kan döküp soyduğu alan bugün, İslam ülkeleri. Özellikle emperyalist ülkelerle iş tutarak Müslümanları soydurup soyanlar, işbirlikçi İslam varsılları. Amerikan petrol tekellerinin kuklası şeriatçı Suudiler İslam'dan mı sayılacak? Bunlar Ebu Süfyan tayfası. Halkın gönlünde yer tutmuş Muhammed'i, bu soygun çetelerine mi bırakmak gerek! Bedir gazasındaki Müslümanlar Filistin'de savaşıyor." (Sayfa257) Toplumsal olaylar ve psikolojik hallerin birbirine karışması, bunun içeride ve dışarıda sessiz bir savaşa dönüşmesi, ideolojiler, ölümler, kıyımlar, eylemler... 1980... Olan yine ülkeye, olan yine halka... "... lüzumlu tedbirleri almamışlardır. Devlet güçsüz bırakılmış ve acze düşürülmüştür. Aziz Türk milleti, işte bu ortam içerisinde Türk Silahlı Kuvvetleri... Son Son...

Yalancı Tanıklar KahvesiVedat Türkali · Turkuvaz Kitap · 0992 okunma

65 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.