Okuduktan sonra beni acile götüren kitap …
Epeydir güncel yazarlara şans vermeden körü körüne klasiklere abanmışken bu yaz bir sürü yediğim tokatın ardından şimdi bana yumruk atmış o yazarı burda methetmeye geldim….
Barış Bıçakçıyı daha önce okumadığım için o kadar üzülüyorum ki… insan duygularını bu kadar güzel işleyebilmesine mi vuruldum yoksa cümlelerinin hem bu kadar sade hem de yoğun olmasına mı bilmiyorum. Lütfen bu yazarı okumayan biri bu satırları okuyorsa hemen tanışsın Barış Bıçakçıyla ….
Bizim büyük çaresizliğimiz:
konu olarak iki yakın arkadaşın aynı kıza aşık olmasını anlatıyor .
Olaylar dizisinin içinden geçmeden bir durum metni okuyoruz aslında ve okurken de duyguların muazzam anlatımıyla karşılaştıyor bizi yazar..
Ender ‘den Çetin’e yazılmış mektuplarla tanık oluyoruz her ikisinin de bu umutsuz sevgisine.
Umutsuz diyorum çünkü her iki karakter de aşık oldukları kadın Nihal’den yaşça büyük.
İnsan yapısının girinti çıkıntılarını, aslında aşkın sade yekpare bir duygu olmadığını ve içinde bir sürü duyguya daha yer verdiğini göstermiş iki arkadaş bize. Diğer türlü sadece bir aşk hikayesi okurduk fakat biz arkadaşlığa, aile kavramına da tanık oluyoruz.
Yazar paletine tüm duygulardan biraz sıkıp onları birbirine öyle harmanlamış ki yepyeni duygular oluşturup tuvalinde bizi onlarla tanıştırmış.
Ender’le Çetin’ in arkadaşlığında biz dostluk kavramı içinde bir sürü daha duyguyu seziyoruz. “Tek başına dostluk değil “diyor yazar “ Bakın burda biraz da aşk var. Ender ve Çetin biraz da aşık birbirine. Öyle basit bir ölümlünün anladığı bir tek doğru üzerine konumlandırılmış aşk değil ama bu. Aile sevgisi var sonra mesela Ender’le Çetin biraz da kardeş.”
Böylece çizdiği Ender ve Çetin ilişkisi öyle doğal ve orijinal olmuşki … öyle imrendim ki onlara..
Böylesi bir bağı olan iki arkadaş aynı kıza aşık olursa ne olur?
Onlar diğer ölümlüler gibi olmadığı için kin ve haset yerine ; aslında aynı duyguları paylaşıyor olmanın paydaşlığından büyük bir haz duyarlar. İkisi de aynı umutsuzluğun esiriyken yine en iyi ikisi teselli eder birbirini…
Nihal onlar için duygularla varlık kazanmış bir obje gibidir…
Kitabın ilk başlarında üçünün ilişkisi beni o kadar etkilemişti ki Nihal’ in yerinde olmak istemiştim. Aile oluyor , birlikte muazzam olduğunu bilmedikleri sonradan böyle düşünecekleri anlar yaşıyorlar. İkisi de öyle güzel seviyor ki Nihal’ i …
Sevginin tanımlanabilir bir duygu olmadığını tekrar tekrar anlıyorum…
Överek ve şiddetle tavsiye ediyorum. Meraklısı için filmi de var kitabın. Ben izledim fakat kesinlikle kitaptan aldığım tadı almadım. Ender karakteri de hayalimde asla öyle değildi. Hayalimdeki gibi kalmasını tercih ederdim. Yine de bu kitaba dair bir şeyler izlemiş olmak beni çok mutlu etti. Dilerseniz izleyebilirsiniz…
Keyifli okumalar :)
Bizim Büyük Çaresizliğimiz 
Barış Bıçakçı
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.