Beğenip beğenmediğim konusunda çelişkilere sahibim. Bir önceki incelemem olan Tutsak Güneş'te atıfta bulunulan bir kitap olduğu için hemen peşinden okumak, aradaki esinlenilmiş parçaları görmek istedim. Din odaklı diktatör rejim, tek yaptığı 'bilmek' olan kadınlar, isyankar annelerin pasif kızları gibi şeyler görüyorum fakat beni kızdıran şeyler olmadı değil. Ana karakterin mücadeleden korkmasını hem anlıyorum hem de ona bağırıp çağırmak, 'Senin bir kızın var, kes şunu!' diye silkelemek istiyorum. "Yazılmamış şey kalmadı, artık mevzu anlatımda," diye bir söz var. Hak veriyorum. Atwood beni Kulin'den daha fazla sarstı. Her şeyden önce bize bile isteye 'Kötü, doyumsuz, salt şeytan' bir hükümet değil, bir şeyleri yapmak zorunda kalınca elini kırmızıya bulamaktan çekinmeyen bir rejim sunuyor. Elbette güllük gülistanlık değil. Acı, gerçekçi, ürperten bir yanı var. Okuyan kişiden mi bilmem, dinlerken beni bir sürü duygunun içine sürükledi. Gerçi sanmıyorum. Atwood ne yaptığını ve ne yazdığını biliyormuş. Her ne olursa olsun bize bir tanıklık eseri vermeyi hedeflemiş. Kulin ona özenmişse de yeterince başaramadığı belli bariz ortadaydı. Karşılaştırmak haddime değil belki lakin bu benim kişisel incelemem. Söz konusu tanıklık eserinde mücadeleye değer o kadar çok unsur varken sadece kişisel arzularının peşinden giden, bilen ancak eyleme geçmeyen birinin varlığı, hele de hassasiyetim olan çocuklardan yana olunca beni anlayıştan daha fazlasına, öfkeli bir empatiye sürükledi. Daha fazla ne diyebilirim, emin değilim. Elimde baskısı olsaydı kesinlikle altı çizili cümlelerle ve betimlemelerle dolu olurdu.

Damızlık Kızın ÖyküsüMargaret Atwood · Doğan Kitap · 201911,1bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Virgül