Jean -Louis Fournier'den okuduğum ikinci kitap oldu. Yazarla tanışmak için 'Otopsim' kitabını seçmiştim ve çok beğenmiştim. Artık tüm kitaplarını okumadan bırakmayacağım belli oldu:) Fournier okurken kendimi huzurlu hissediyorum, yazdığı şeyler çok tanıdık duygular olduğu için mi bilmiyorum ama sayfalar akıp gidiyor. Kitapta hüzünlü bir hikaye anlatılıyor aslında ama yazar bunu o kadar güzel ve esprili bir dille anlatmış ki, kitabı okurken hüzünlü hikayeyi unutup çoğu zaman güldüğüm hatırlıyorum. Aynı zamanda otobiyografi olan kitap, yazarın çocukluğundan itibaren babası ile yaşadığı diyalogları, anıları bize aktarıyor. Küçük çocuğun gözünde babası hem büyük bir kahraman hem de sorunlu bir baba figürü. Beni en etkileyen şey ise kitabın son iki sayfasıydı. Çünkü bir tarafta küçük Fournier ve babasının eski bir fotoğrafı vardı. Diğer tarafta ise şu yazı: Şimdi büyüdüm, yaşamın zor olduğunu biliyorum ve hayatı daha dayanılır kılmak için "kötü" yollara başvuran kimi daha hassas insanlara kızmamak gerektiğini de. Galiba insan anne babasını anlamaya başladığında, onlara bazı konularda kızmaması gerektiğini fark ettiğinde büyümüş oluyor. Çünkü onlar da bir zamanlar çocuktu...

Asla Kimseyi Öldürmedi Benim BabamJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20093,056 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep