Tepe boyunca sıralanmış kayaların arasında yol almaya devam ettiler. İlerledikçe adımlarının çıkardığı gürültülü ıssız tepedeki kargaları oradan oraya uçuruyordu. Onlar tepeye doğru ilerleyerek yükselirken dolunay da onlarla birlikte tepeye doğru tırmanıyordu. Ardında bıraktıkları bataklık ve orman gittikçe küçülüyordu. Kara pançelerin uluyuşları ve orman canlılarının birbirine karışan sesleri eşliğinde tırmanmaya devam ettiler. Ay ışığı onların yolunu aydınlatıyordu. Biraz daha devam ettikten sonra ayaklarının altındaki zeminin düzleştiğini ve tepedeki, yarısı kırılmış, aldığı hasarları her yerinden belli olan o büyük ağacı görebiliyorlardı. Tırmanışlarının verdiği yorgunluğu atmak için ağaca varmadan kısa bir süre soluklandılar. Ardından ağaca doğru giden düzlükte ilerlediler. Sisler, ışığı altında aydınlandıkça heybetli, kara ve yarısı yanmış olan Ejderha Kanı Ağacı korkunç görüntüsüyle karşılarında beliriyordu.

FramorFerdi Pekdemir · Odessa Yayınları · 20224 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatma Akdeniz