uzun zamandir okudugum en guzel kitapti... basindan itibaren beni kendine cekti ozellikle necip'i o kadar iyi anladim ki. cogu yerinde kalbim sıkıstı tuylerim diken diken oldu hayat boyu ogrenebilecegin en iyi sey sadece sevmek ve karsiliginda sevilmekmis gercekten... love's sorrow sarkisini onlara ithaf ediyorum. sonunun da cok guzel bittigini dusunuyorum ofiste aglamaya basladim eylul yuzunden. yine de tesekkur ederim mehmet raufcugum. ilk psikolojik roman olmaktan cok daha fazlasiymis eylul. okumaya basladigimdan beri asik olmanin yasattigi hisleri yeniden yasadim sanki. en sevdiklerimden biri oldu
