Bu saate kadar beni ayakta tutan canım kitap. Beni de fotoğrafhanendeki mesut insanlardan kıldın. Kitaba 36 gün önce başlamışım. Toplamda okumam 3-4 gün sürdü. Dün uzun bir aradan sonra okumaya başladığımda 80’deydim. Bu gece bitirdim. Bu kadar uzamasının sebebi tamamen benim koşturmalarımdan bir türlü elime kitap alamadığım bir dönemi geride bırakmamdan kaynaklı oldu. Neyse ki eski rutinime bu nadide eserle dönüş yaptım. O kadar güzel, o kadar duru bir anlatımı var ki. Öyküleri diye geçiyor ama aslında anılarını hikayeleştirmiş yazar. Kendimi yer yer Yeşilçam filmi izliyormuş gibi hissettim. Eski İstanbul’u semt semt dolaştım bir vapurdan indim başka bir vapura indim Ziya Osman’la. Ananesinin o sıcacık elini ben de tuttum sanki, iki göz odadan ibaret ilk evlerinde kar atıştırırken ben de onlarla camdan izledim sanki… Ve dahası. Bir solukta okumak da ayrı bir keyif veriyor zamana yaymak da. Ziya Osman Saba’yı tanımak gerçekten çok keyifli ve kıymetli oldu benim için. Kitabın bu kadar az okunmuş olmasına şaşırıyorum. Okuru bol olsun, bu fotoğrafhanedeki mesut insanlar çoğalsın dilerim

Mesut İnsanlar FotoğrafhanesiZiya Osman Saba · Can Yayınları · 2018564 okunma

·

208 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eylülün Sesiyle