Şükrü erbaş yaşıyoruz sessizce ‘ de eşinin ölümünden sonra yaşadığı hüznü, acıyı bizlerle paylaşıyor.
Kelimelerle bize içini döküyor. . Ölümün soğukluğu ve geride kalanların yaşadıklarına değiniyor. Eşine olan özlemi, sevgisini yazdıklarıyla bizlere hissettiriyor.
Şiir okumayı seviyorsanız mutlaka Şükrü erbaşın da kitaplarına bi bakmalısınız. Bazı alıntılarla bitirmek isterim :
‘Dünyanın bütün seslerini alıp götürdün
Mezarindan baska harf kalmadi ağzımda.
Yoruldum kalabaligin hayatından
Yasamak diye el giriştiğim ne varsa
Simdi bir ölüm türküsü, bir hatıra yangini
Yalnızlık çark dönüyor üstümde.
Yeryüzü şarkım, sürmeli pencerem
Her sabah ayni soğuk
Her aksam ayni keder
Yastigini koklaya koklaya ögrendim insan bir kere ölmüyormus meğer...’
‘Öyle bir acı ki bu, ölen yaşayanda her gün yeniden ölüyor yaşayan ağlamadan kimseyi sevemiyor.’
‘Yüzüm bir gelecek atlası. Başım önde dönüyorum bütün yürüyüşlerden. Mavilik yitirdi hükmünü. İpi kopmuş bir boncuğum senden sonra. Bedeni olmayan bir zaman, odalarda.
Canım ne kadar acıyorsa sözüm o kadar üsüyor. . .
.z sana bir nefes olamayan şiirden de geçtim.’