Yaşamak belki
Bir kadının
Her gün elinde bir sepetle geçtiği
Uzun bir caddedir.
Yaşamak belki
Bir adamın kendini bir daldan astığı
Iptir.
Yaşamak belki okuldan dönen bir çocuktur.
Yaşamak belki
İki sevişmenin rehavet dolu arasında
Bir sigara yakmaktır.
Ya da bir yayanın şaşkın geçişi,
Fötr şapkasını kaldırıp
Başka bir yayaya
Anlamsız bir tebessümle “günaydın” deyişidir.
Yaşamak belki o kapalı andır ki,
Benim bakışım
Senin göz bebeklerinde viran oluyor.
Ve bunda öyle bir duygu var ki,
Ben onu ayın idrâki
Ve karanlığın kavranmasıyla birleştireceğim.
Bir yalnızlık kadar büyük bir odada
Bir aşk büyüklüğünde kalbim
Kendi mutluluğunun sâde bahanelerine bakar,
Saksılardaki çiçeklerin
Güzel zevâlına,
Senin
Bizim bahçede ektiğin fidana,
Ve bir pencere büyüklüğünde öten
Kanaryaların şarkısına.
Sayfa 49