Şehzâde Abdülhamid Efendi, annesi Beylerbeyi Sarayı’ndayken her gün O’nu ziyarete gidermiş.Günün birinde O'nun vefatı üzerine son derecede üzüntüye kapılan Şehzade’yi Sultan Abdülmecid:
“-İçli evlâdım!..” diyerek sevip okşamış ve O’nu te selliye çalışmıştır.
Bir ay kadar sonra da bu yetim şehzâdeye analık etmesi için hiçbir evlâd doğurmamış bulunan Dördüncü Kadınefendi Perestû Hanım’a getirip:
“- Bak kadınım! . . Sana güzel bir evlat getirdim
! . diyerek O’nu kendisine teslim etmiş. Oğluna da:
“-Bugünden sonra senin anan budur! Öp ananın elini evlâdım!..” demiştir.
Kocasından kendisine iyi bakması tavsiyesiyle tes lim aldığı Şehzâde Abdülhamid’i bağrına basan Per estû Kadın, gerçekten Şehzâde,ye o kadar iyi bakmıştır ki, bilâhare Abdülhamid:
“-Annem ölmemiş olsaydı, O da bana ancak bu ka dar bakabilirdi!..” demiştir.