"Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. Çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri olmak iserdim. Biliyorum çılgın bir şey." Eveetttt yine bir kitabın sonuna geldik. Biraz uzun sürdü ama nihayet bitirebildim. Uzun sürmesine rağmen yormadı beni. Gayet güzel, akıcı bir şekilde sürdü. Kitabı okumadan önce daha klasik tarzda, ders niteliğinde bir şey okuyacağımı düşünmüştüm ama genel olarak bir konu çerçevesi yoktu. Samimi ve eğlenceli bir dili vardı o yüzden ben sıkılmadım okurken. Kitap Holden Caulfield adında ergen bir çocuğun ağzından anlatılıyor. Holden gittiği dördüncü okulundan da atılıp eve gidene kadar yaşadıklarını anlatıyor bize. Aklı beş karış havada, asi, okuldan ve öğretmenlerden nefret eden, ebeveynlerinin baskısından sıkılmış bir çocuktur bu bizim Holden. Sık sık argos da konuşuyor tabi Vay canına! Ne lanet bir çocukmuş ama değil mi. Felaket sorunlu bir tipe benziyor. Klasik ergen işte. Sanırım kitap boyunca Holden'ın kardeşi dışında sevdiği birini görmedim. Eleştirmediği kimse kalmadı gibi Zaten kitabın sonunda da bunu kabul ediyor bizim çocuk. Kitap boyunca Holden Caulfield'ı sevmeseydim bile - ki çok sevdim- son sayfadaki samimiyetinden ötürü sempati duyardım. "Pek çok insanın hakkında konuştuğum için üzgünüm. Bildiğim tek şey, size anlattığım herkesi biraz özlüyorum... Sakın kimseye bir şey anlatmayın. Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra."

Çavdar Tarlasında ÇocuklarJ. D. Salinger · Yapı Kredi Yayınları · 202159,1bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nazlı