***" Bu hayattaki en eski acısı anlaşılmak olan bir insanım ben." Diyor yazar. İnsan evet mesele insan. Bu dünyada ne kadar anlasiliyoruz. Kendimizi ne kadar ifade edebiliyoruz bu kurulmuş düzene ne kadar karşı cikabiliyoruz, özgür müyüz gerçekten? Özgürlük sadece giyim kuşam ya da gezmek dolaşmak mı? Allah tarafından yaratılışımız ve Allah ın yaratmış olduğu bir şeytan tarafından mücadele etmemiz. İki rakip kim kazanacak acaba bu savaşı ve sonunda gülen kim olacak. Bu bir özgürlük mü? ***Muhyidin Abdal'ın şiiri olan ve Fazıl Say'ın bestelediği "İnsan İnsan " şiirin de ne güzel demiş; "Kendisinde buldu bulan Bulmadı taşrada kalan Canların kalbinde olan İnanç nedir şimdi bildim." ***işte yazarımız

Dağdağan Türküsü de Purut karakteri ile bunu sorguluyor. İnsanları bir sistemde yaşatmak, bir bebeğin doğumu ile birlikte ona verilen ad, giyim, inanç dayatması yapılarak belirli bir sisteme hapsetmek, modern sistem ile Anadolu sistemi arasında kalmak. İşte yazarımız güzel bir hikâye ile kendimizi, insanlığımızı ve ne kadar özgür olduğumuzu akıcı bir dil ve sıkmayan betimlemeler kullanarak bize sorgulatıyor. Ayrıca şunu da belirtmeden geçemeyeceğim yazarın sisteme karşı çıkması , kullanmış olduğu dili betimlemelerin güzelliği ile