Bakara Suresi
286. Allah kimseye (ibadet ve itaatte) gücünün yettiğinin dışında (üstünde) teklifte bulunmaz (herkesin) kazandığı (iyilik) kendi yararına;¹ yaptığı (kötülükler) de kendi zararınadır. "Ey Rabbimiz! Unutur veya (kasıtsız) hata edersek, bizi (ondan) sorguya çekme! Ey Rabbimiz! Bizden önceki (itaatsiz ümmet)lere yüklediğin gibi, bize (zor/helak edici) bir yük yükleme! Ey Rabbimiz! Gücümüzün yetmediği şeyleri de bize taşıtma! Bizi affet, bizi bağışla, bizi esirge! Sen Mevlâmızsın; küfre sapan, seni tanımayanlara karşı bize yardım et/zafer ihsan eyle."²
¹İyilikleri düşünmenin bile bir ecri vardır.
² Âmene'r-Resûlü" diye bilinen bu iki ayetin, Peygamber Efendimiz'e Miraç gecesinde vasıtasız olarak vahyolunduğu rivayet edilmektedir. Bu iki âyet hadislerde övülmüş, her zaman ve özellikle yatmadan önce okunması tavsiye edilmiştir. "Bakara sûresinin sonundaki iki âyeti geceleyin okuyan kimseye (o gece için) bunlar yeter." (Riyâzü's-sâlihin, 1019; ibni Kesir (Sabûnî), 1, 258). Bu iki âyet, ilâhî emirler karşısında mutlak itaate yönelen mü'minlerin inançlarındaki sadakati, mü'minlerin vasiflarını, konumlarını ve Allah'ın adaletini ifade etmektedir. Ayrıca mü'minlere Rablerinin celâline uygun nasıl dua edeceklerini de öğretmektedir. Hz. Ömer ve Hz. Ali'nin her birinin ayrı ayrı, "Akıllı bir adam görmedim ki Bakara sûresinin sonundaki iki âyeti okumadan uyusun." dedikleri nakledilir. (Elmalılı, II, 1008; Zebîdî, II, 71-72)
Sayfa 48
·
80 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.