Korkuyu beklerken, içindeki 8 hikayenin her biri ile, yüreklere, insanın içindeki kayıp insana, sesleniyor. Bireyi, tutunamayan'ı anlatırken çıkış noktasını toplumda yakalıyor. "Korkuyu Beklerken" deki karakterler yalnızlığı seçmiş soylu ruhlar değiller aslında. Onlar yaşamları boyunca yüksek dünyada bir yere sahip olmayı arzularken topluma ait- adapte olmayı bilmeyenler. Bu yüzden de benliğinin özünü,iradesini kaybetmiş yalnızlar, bir çeşit tutunamayanlar. Kitaptaki 8 hikayenin tümünde gözler önüne serilen şey bu da olsa Oğuz Atay,Tutunamayanlar'ın şöhretini öyle ustalıkla serpiştiriyorki hikaye türüne... Çaresizliğe itiyor bizi karakterleri için. Onlar ki tutunamamışlardır dünyaya, kendi yüzyılının insanlarına ve havasına, onlar ki başka bir mevsimi arzulamakta. Çaresizlik çürük kokar bir noktada, insan kendine inanmaktan, kendi için çabalamaktan vaz geçtiğinde: Beyaz Mantolu Adam, denize doğru ilerlediğinde, ayakları, mantosu buram buram çaresizlik kokar. Ve bizler, Atay'ın neredesin okuyucum diye seslendiği kimseler, 'biliriz bir ağrısı vardır gitmenin, nereye ama nereye ama olursa olsun gitmenin, hüzünle karışık bir ağrısı vardır.' Daima giderler korkuyu beklerkendeki kişiler. Ne öncelerini biliriz onların, ne de olayların aslını... Ama mühim olan bu değildir çoğu zaman yaşamlarımızda... Mühim olan nokta şudur şairinde dediği gibi; insan süzülür yapraktaki damla gibi... Ve sonsuz hepimizin sonudur nasıl olsa...

Korkuyu BeklerkenOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202226,5bin okunma

··

95 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ada