Trajik aşk hikayelerini çok severim. Fakat bir trajedi sonrası bu kadar melankolik bir yaşama pek katlanamıyorum. Baş karakterimiz Kuzey'in Şafak'a, yıllar sonra Çiğdem'in Kuzey'e duyduğu aşka hiçbir söyleyeceğim yok. Fakat karakterlerin hepsinin -aldıkları yaralara, yaşadıkları acılara saygım sonsuz olsa da- bu kadar melankolik olmalarına, sürekli bir duygu tanımlaması yapma, aforizma verme peşinde olmalarına dayanamadım. Hele Kuzey'in içki üzerine saatlerce dramatik bir şekilde konuşması... Bunlar okuma zevkimi oldukça azalttı; yoksa adada geçen birden çok aşk hikayesine kayıtsız kalamazdım.

Düş KırgınlarıMehmet Eroğlu · İletişim Yayınevi · 2014161 okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.