♡♡♡♡
O zamanların elit ve şımarık çocuğu ben, birisini gördüm pazarda...
Gerçekten ve gerçekten o dilenci degildi, çalışamayacak kadar fiziken mağdurdu.
"Acaba birileri bir iki lokmalık birşeyler verirde, çocuklarıma götürebilirmiyim" ümidi ile yanaştığı tezgahlarda pazarcıların gözlerine bakıyor, yüz bulamayınca sanki içi ağlar gibi gönlü doluyor, hüzün duyuyor, boynunu büküyordu...
Kimbilir, belki de çocukları aklına geliyordu bilemiyorum.
... Ah! o mahzun boyun büküşü ahh!..
Hâlâ gönlümden gitmez...
Kendi adıma ne kadar şükürsüz bir hayat yaşıyormuşum, bu hususta cilt cilt kitaplar bile yazılabilir...
O an içimde açılmış hüznün yüzümde belirginliği fark edilmemesi için kendimi toparlamaya çalışırken, döndüğümde adam yoktu, gitmişti. Nasıl olurdu? Onu bulmalı idim.
Saatlerce aradım onu, tam ümidimi kesmiştim ki pazar çıkışında kaldırımda ağlamaklı oturur buldum onu..
Önceden hazırlamış olduğum bir miktar parayı cebine soktum ve gönlünün arzuladığı bir çok şeyi satın alıp arabayla evine bıraktım.
Tam gidecekken "içeri gel, bir çayımı iç" dedi.
İncitemezdim... İçeri girdim, soğuk bir gündü, derme çatma bir ev, içeride sac tenekeden soba vardı.
Tahta parçaları ile yaktığı sobanın üzerinde çay demledi.
O kadar samimi demlenmiş bir çaydı ki;
İtiraf etmeliyim ki ben ömrü hayatımda hiç bu kadar lezzetli çay içmemiştim...
Evden çıkarken "Al bunu" dedi...
Bana kağıda sarılı bir şey verdi..
Eve gidip açtığımda, Türkçe meal Kur'an idi.
Aylarca okudum onu. Fakat hiç birşey anlamıyordum. Artık öyle zoruma gitmeye başladı ki;
"ALLAH'ım ne oldu? Unuttun mu beni? Yoksa sevmiyor musun?"
Şeklinde bir düşünce içerisine dalıp, gözlerim doluyor, üzüntü ve hüzünler içersine giriyordum...
Yani bunu burada itiraf etmem ne kadar doğru, ya da ne derece yeri bilmiyorum ama, ağladığım da oluyordu.
Çünkü ben, kelimeyi değil; kelimenin ardındaki manayı arzuluyordum.
İçimden bir ses, olaya temelden başlamam gerektiğini söyledi.
Bir kitap evine gittim. Hangi kitabı alacağımı dahi bilmiyordum.
İçimden gelen her kitabı sepete koydum. Hesabı ödemeye geldiğimde ise ayrı bir şok yaşadım.
Adam dedi: "Oğlum bu kitaplar bizde yoktu, sen nerden buldun bunları?"
"Amca nasıl olur? vallahi raflardan aldım"
Ücret listesinde de bulamayınca cüzzi bir miktar para aldı..
Bir kaç yıl böyle geçti...
Hiç durmuyordum. Hep okuyordum, hep okuyordum, hep okuyordum..
Çünkü ben, denizler mürekkep, arz üzerinde ağaçların tamamı kalem olsa, ruhum da sonu gelmeyecek bir ilim arzuluyordum..
Bazen arkadaşlarla muhabbet ederken anlattıklarımdan, kendimde çok şey öğreniyordum. Sanki içime bir melek girmiş de, anlatan o idi sanki...
Ama hâlâ eksik birşeyler vardı sanki. Bunu içimdeki sıkıntıdan ve sanki hâlâ bir yerlerde kapalı kalmışlık hissinden anlayabiliyordum..
Anladım ki orası sonsuzluk degil...
Hâlâ yarmam gereken gökler varmış...
Bunu yapabileyim ki, hiç bir şeye, hiç bir yere sığmayan ruhum, çıksın gitsin özgürlüğe kavuşsun..
Birgün evde internet arıza yaptı. Çıktı almam gerekti bir internet kafeye gittim.
İşimi gördükden sonra bilgisayar dosyalarını karıştırırken
"Mevlana'dan kıssalar" isimli bir dosya buldum ilgimi çekti. Onu e-kitap'a çevirip telefona yükledim.
Zaten o günden sonra herşeyi telefondan e-kitap olarak okuma alışkanlığı başladı. İstedigim herşeyi netten indirip, kışın kar yağarken dahi geceleri yorganımın altında okuyabiliyordum.
Çok pratikti binlerce kitabı külfetsizce her daim yanımda taşıma olanagi veriyordu.
Bunların bir kaynağı olmalı idi.
Meger Mesnevi imiş..
28 bin beytlik Mesneviyi telefona indirdim.
Daha üst boyutlu şeyler anlatıyordu. Henüz kelimenin ardındaki o manayı yakalayamıyordum ama, önceki gibi panik yapmıyordum artık.
Bir kere bir kapı açılmıştı.
Her yolun sonunda baska bir yola açılan, başka bir kapının varlığını biliyordum,
Hersey idrakimde gizli idi.
İdrakim açıldıkça o kapılar idrakimle paralel açılıyordu.
Ama şimdi burada dışarıdan ayrıntı gibi gözüken, fakat aslında önemli bir noktaya vurgu yapmadan geçemeyeceğim:
İdrak-i, bunu ne kadar arzuladığına ve bu ugurda ne kadar sebat ettiğine paralel, dilerse ALLAH genişletiyor.
Bunun kitaplarla alakası yok. Kitaplar ancak sana:
"Aa! o da aynısını söylüyor!
Aa! o da gönlümün gördüğü aynı şeylerden bahsediyor"
Dedirtip, aslında kafayı yemediğini izah edip, üzre yolda seni sana onaylatıyor...
..Ve ben anladım ki kaderin bana tevafuk ettirdiği kitaplar, hep eşlik ettirici türden oluyor...
O zaman dank etti ki; Biri beni gözetliyor. yaptığım her hareketin, üzre olduğum her düşüncenin idrakinde.
Neye ihtiyacım varsa ve hususda kendimi neyle yada hangi kitapla onaylamam gerekse onu karşıma çıkarıyor..
...Sonunda mesnevi yi okumaya basladım.
Ama artık eski ben değildim.
O bahçenin bir kez olsun tadını almış biri olarak, içi sonsuz hasret ızdırapları ile yanan, bir aşıktım...
Altı kalın ciltlik bir kitaptı bu. Okumamın 33'üncü gününde orta ciltlere geldiğimde bir gece yarısı, kelimelerin artık silindiğini ve yalnızca ardındaki mana'nın benle konuştuğunu fark ettim...
Sanki o beni gözetleyen, kelimenin ardında mana olmuş,
kainata sanki benden baska hiç kimse gelmemiş gibi direk gönlüme hitap ediyordu.
Bunu fark ettigimde şok oldum.
Elimdekini bırakıp, şaşkın şaşkın hayıfla tavana bakarken
"Neredesin, yoksa bu odadamı?" demişim.
Tekrar kitaba döndüğümde okudugum şu cümleler şaşkına çevirdi:
"Alık alık tavana ne bakarsın a şaşkın, ALLAH'ın herşeye ka'adir oldugunu bilmiyormusun!"...
··
25 artı 1'leme
·15,6bin görüntüleme
Okudukça içinde kendimi bulmam, devam ettikçe hisettiğim o kalp atışı, o heyecan, o gözlerin ışıldamasını birebir hissetmem.. benzerini yaşamış biri olarak arayışa girmeyi hissettirene de, bulmak için çabamızı gayretimize aşık kılana da ve onu bulduğumuz ân'daki o huzura eriştirene de binlerce kez elhamdülillah 😊
Hayretimizi arttır Allahım ki sebatla yolunda ilerleyelim 🍀 Huzurunuz daim olsun 🌿
Efendim ilk defa bir yoruma ne cevap vereceğim hakkında çaresiz kaldım..
Samimiyetle söylüyorum siz benden daha içten ve samimi yazmışsınız
1 sonraki yanıtı göster
Gözlerim doldu be dostum :-(..
İyi insanların var olduğunu bilmek umuduma daha sıkı sarılmamı sağlıyor. Sizin paylaşımınız da umudumu daha çok artırdı.. Sizin gibi insanlar çoğalsın ki yolunu kaybetmesin insanlık.. Keyifli okumalar diliyorum.. 🤗🌼
Aman efendim, ne haddime..
Herkes gibi okyanusta sadece bir damla su olarak, herkes gibi Okyanusla olan bütünlüğünü hissetmeye, anlamaya çalışanlardan, acizlerden bir tanesiyiz işte.
1 sonraki yanıtı göster
Sen neyi istersen ALLLAHIM onu karşına çıkartıyor ve yaşatıyor.
Aferin be deli oğlan doğruyı bulmuşsun👏🏻👏🏻👏🏻
Teşekkür ederim Zeynep abla
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Kaleminize sağlık ilminize bereket demekle başlayayım. Arayışınızdaki Sabrı ve sebati şaşkınlıkla okudum. Zira ibadetlerin çoğu kula hakkıyla sabretmeyi öğretir. Sabreden kişi Allah'ın her zaman kendisiyle olduğunu bilir. Ona göre hareket eder niyet eder bu en güzel şuurdur. Bu yazı gerçekten bulanların arayanlar olduğunu hatırlattı. Hakikat yolcusunda en güzel dostu kişinin Allahtır. Niyetiniz halis duanız samimiyse Allah kuluna hep yardım ediyor. Gönlüne ilham edip huzur veriyor. Bunu bizzat tecrübe etmiş biri olarak ilim yolculuğunuzda Rabbim tefekkür,tedebbürnüzü zikrinizi arttırsın amin 🤲
Anladım ki orası sonsuzluk değil... Çok etkileyici ☘️
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.