Distopya
@Outlenderr
.
.
Nostaljik ve Fransızca şarkılara tutkun
--Minimalist & Münzevi --
.
.
Lisans / İ.Ü./ Ç.G
İzmir
İzmir
785 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
-Biz bu şiiri yazarken, Özgecan henüz katledilmemişti. anitsayac.com sitesine ve son yıllarda hızla artan erkek şiddetine dikkat çekmek amaçlı böyle bir işe girişmiştik. Son bölüm Özgecan'ın vahşice katledilmesinden sonra yazıldı. Ve anladık ki artık bu şiire devam etmek başka türlü bir acizliğe dönecekti. Çünkü yaklaşık iki ay süren bu şiir çalışmasında hemen her gün bir kadın cinayetine tanık olduk. Çok üzgünüz ama yasta değiliz. Hiçbir devlet "büyüğünden" ve hiçbir saraydan adalet beklemiyoruz. "Kadınlar savaşçıdır" diyen Didem Madak'ı selamlayarak, içimizdeki yerlileri dürtüyoruz. Biliyoruz ki kadın cinayetleri politiktir. Ama unutmasınlar ki meydanlar, sokaklar bizimdir. -16 Şubat 2015, Birhan Keskin-Aslı Serin.
Sayfa 39 - Zıvanalı geçme tekniği nedir Aslı bilir misin? Bak öğren bunu. Çünkü bu şiir birbirine geçmiyor. Acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor. Bitişmiyor. Birinin acısı öbürüne geçmiyor.Kitabı okudu
.
.
Bütün Anadolu kahvelerinde olduğu gibi burada da iki şey asıllı duruyor havada, bir sigara dumanı, iki can sıkıntısı....
.
.
Sayfa 39Kitabı okuyor
.
.
Nerede olursan ol, hiçbir şey yalnızlık kadar güven verici değildi.
.
.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
72 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
16 saatte okudu
.
.
Aşk değil aldanmak kalbin en büyük zaferi.
.
.
.
.
Zamanın ne olduğunu,
En çok ayrılıklar öğretti bana.
.
.
ne kadar silik, önemsiz de olsa zamanın geçtiğini bizi hatırlatan
her şey hatıra
sızısı anlara değerini veren
sonsuzluk ve hayat kadar sıradan
sokağın bir yerinde artık
her hatırayla baş edebilir insan
cam kenarında oturduğum masadan yüzüme sokağı vuran tülün gölgesinde düşünüyorum:
yavaş yavaş anıların da terk ediyor beni gitgide azalıyor
günün birinde
birlikte
bir fincan kahve içebilmenin
sadakati
hayali
neden mümkün olmuyor ayrılmak
yok pahasına tüketmeden her şeyi.
Çok zaman sonra oturup
bir fincan kahve içebilmeli
insan eski sevgilisiyle
geride bunu bırakabilmeli
yalnız ya da birlikte
çekip giderken bir ilişkiden.
her şey dün gibiyken
yıllar geçti uzakta birbirimizden.
Hayatın Kapıları
hayatın yüzüme kapattığı kapıları
kalbim şimdi anladı
kaç tuzakta konakladı bu kalp
devamsız hikâyelerde yaşlandı
kaç tane aşk yaptım yalnızca bir tekinden zaman aldıklarını bir daha yerine koymadı bütün hayatım
kulaklarımda bir şarkı gibi çınladı.
kayıt düşer gibi
kendimden yaptığım bir stüdyoda
aşk ve kan ve gözyaşı
akıp gitti tarafsız
ve kimseyi kayırmadan
adından timsah geçen sokaktan.
bir zamanlar bizim olan şarkıları
şimdi tek başıma dinliyorum
içim kavrulmadan
kalbin kabullenişi bu
bir zamanlar bizim olan şarkıları
şimdi başkaları söylüyor
kesinlikle tarafsız ve hiç acımadan.
.
.
Hayat eksiltememişken bizi birbirimizden ölüm hangimize verecek sırasını?
.
.
Kim yaşadığını ne kadar biliyor?
Kimsesizliğine terzi olmuyor kimse
Neye soyunursan soyun
Memleket kadar giyiniyorsun
Bir bedenin sonunu gören
Çabuk giysiler gibi
Tükene tükene kendini geçiyorsun
O zaman da biliyordun
Şimdi de biliyorsun
Aynı ölmüyor herkes
Teyel yerlerinden kumaş kendini ödüyor aslına bakacak olursan.
Kim yaşadığını ne kadar biliyor?