4 yaşındaki bir kızın oyuncak bebeği kırıldığı zaman, 6 yaşındayken öğretmeni azarladığında, 16 yaşındayken sevgilisi onunla ilgilenmediğinde, 25 yaşındayken belki bebeği öldüğünde acı acı ağlamasını tamamen normal buluruz. Bu acı nedenlerinin hepsinin kendi zamanları vardır ve bu zaman geçince kaybolurlar. En sonuncular, kesin olanlar bütün ömür boyunca kalırlar; ama bu kız çocuğu kadın ve anne olarak önemsiz bir biblonun kırılması yüzünden ağlarsa bu dikkatimizi çekerdi. Nevrotikler işte böyle davranırlar. Onların ruhsal düzenlerinde geniş sınırlar içinde uyarılarla başa çıkmanın tüm dereceleri oluşmuştur, onlar ihtiyaçlarının çoğunu kendileri giderecek kadar erişkinlerdir, onlar hadım etmenin artık ceza olarak uygulanmadığını çoktan bilmektedirler; ama yine de sanki eski tehlike durumları hala varmış gibi davranırlar. Tüm önceki korku nedenlerine sarılırlar.
Sayfa 81Kitabı okudu
·
200 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.