Beni hiç tanımamış olan sana..
”Beni hiç tanımamış olan sana” diye başlayan, peşi sıra çocuğunun ölüm haberinin verildiği bu mektupta; tek taraflı aşkı, ömrünün son anına kadar kanayan yarası olmasına rağmen sevgiyle kabul etmiş genç bir kadının sessiz çığlıkları yankılanıyor. Daha 13 yaşındayken karşı dairesine taşınan Bay R’ye beslediği çocuksu duyguların, gün geçtikçe artarak yerini sarsılmaz bağlılığa nasıl bıraktığını, adım adım esiri olduğu bu aşkın ateşinde yandığı her anı, hayatının en vazgeçilmez mutluluğu olarak anlattığı bu satırları, soluksuz bir heyecanla bilinmeyen kadının duygularını paylaşarak yaşıyorsunuz.
Satırlar, bilinmeyen kadının bu naif ricasıyla son buluyor; ‘’benim anıma yılda bir kez beyaz güller koy vazoya. Yılda bir gün, yanında yaşadığım gibi sessizce an beni. Bu ilk ve son dileğim.. Teşekkürler sana… Seviyorum seni, seviyorum seni, Hoşça kal..’’
Kitabın ilk satırlarında adamın kırk birinci yaş günün farkına varması ve o yaş gününde masasındaki vazonun boş olmasıyla duygu seline kapılmamak elde değil. Ayrıca bilinmeyen kadının son ana kadar ki sessizliği de beni etkileyen ayrıntılardan.
Hangimiz böyle bir aşkın ateşinde tek başına yanacağını bile bile savrulmaya cesaretle göğüs gerebiliriz ki? Kısa bir kitap olmasına karşın bir kadının hayatını etkileyici ve akıcı şekilde ele alan Stefan Zweıg, anlatım yönündeki ustalığını böylelikle gözler önüne sermeyi başarıyor. Benim için yeri çok ayrı oldu. Okumayanlara şiddetle tavsiye ederim. 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022224,7bin okunma
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.