... "Çünkü bilinç her zaman düşünce ile birliktedir; her insan bilinç sayesinde 'kendi' dediği şey olur ve bu şey onu, düşünen başka her şeyden ayırır" (§ 9). Kendi'nin bilinçteki özdeşliği burada bizi ilgilendiren bilinç, kendilik ve hafıza denklemini kurmaya yetmektedir. Gerçekten de "şu ya da bu kişinin kimliği/özdeşliği bu bilincin geçmişe ait her tür eylem ve düşünceye geriye dönük olarak ulaşabildiği yere kadar gider. Eski kendi ile şimdiki aynıdır, o eylemi yapmış olan kendi, şimdi onun hakkında düşünen kendi ile aynıdır" (a.g.y.). Kişisel kimlik geçici bir özdeşliktir. İşte o anda, bilinçteki kopmalar olarak unutuşu ve uykuyu öne süren itiraz, hemen töz fikrine dönmemizi söyler bize: Bilincin boşluklarını doldurmak için tözün devamlılığı gerekmez mi? Locke açık açık söyler: Tözsel temel ne olursa olsun bilinç kişisel kimliği tek başına "kurar" (makes) (§ 10). Kimlik ve bilinç bir döngü oluşturur. Balibar'ın gözlemlediği gibi, bu döngü, kuramda mantıksal bir hata olduğu anlamına gelmez: Locke'un bir icadıdır ve bu icat tözün indirgenmesiyle onaylanır: "Aynı bilinç aynı kişi içindeki birbirine uzak eylemleri birleştirir, bunların üretimini sağlayan tözlerin ne olduğu önemli değildir" (§ 10)
Sayfa 123 - MetisKitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.