"Belki. Ancak şunu asla unutma: Burası cehennem. Bu yüzden kendimizi bir noktadan sonra çaresiz bulduk. Sizin hapishanelerinizdeki şartların liberalleşmesini burada aynen uygulayamayacak noktaya geldik. Biz, ta zamanın başlangıcından bu yana hep acımasızlığın timsali olarak ve insan hakları düşmanı olarak suçlanmışızdır. İşte, bir noktadan sonra bu suçlamaların gerçekleşme ihtimali gibi bir tehlike belirdi önümüzde. İşte tam o sırada, şansımıza, insanların kitap okumadığını öğrendik."
"Kusura bakmayın, ama ben alaka kuramadım."
"Mesele çok basit. Kitap okumayı herkes için mecburi tuttuk. Bu şekilde biz de iyi bir şeye hizmet etmiş olduk. Her şeyden önce, mahkûmlarımız kendilerini cehenneme getiren eksiklerini burada giderebileceklerdi. Eğer çok kitap okurlarsa, kötülük yapmak için hem daha az güdüleri olacak, hem de kötülük yapmaya pek zaman bulamayacaklardı. Okuma eylemi onlar için tam bir sağaltım anlamına gelir. İşte bu yüzden 'terapi' diyoruz, cezalandırma değil."
Sayfa 62Kitabı okudu
·
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.