"Kendimi tuhaf hissediyordum. Özgür ama mahpus, yolcu ama bir yere varamayan, güçlü ama çaresiz. Kafam karışıktı. Bir hatırayı diğerine bağlıyordu zihnim."
Cuma gününden herkese merhaba
Genel olarak hüzünlü kitaplar daha yavaş ve zamana yayılarak okunur ya, bugün bu görüşü yıkan, okumaya başladığımda içim acıyarak ve merakla sayfaları çevirdiğim bir kitapla geldim.
Bir kadın öldürüldüğünde onunla birlikte kaç kadın gömülür o toprağa hiç düşündünüz mü?
Ya da yaşanılan acılar, çekilen sıkıntılar kadından kadına miras mıdır?
Bir annenin evladının gözleri önünde katledilmesinin suçu kimdedir mesela ?
Toplumsal cehaletin son safhaya ulaştığı, bir cani bir hemcinsimizi katlettiğinde dahi suçu kadına bulan hastalıklı beyin yapılarıyla karşılaştığımız bir zamanda yaşıyoruz ne yazık ki.
Yazar da gerçek hayattan esinlenerek kaleme aldığı "Perdeleri Kapatma Anne" kitabında samimi üslubuyla okuyucuyu derinden etkiliyor.
Henüz 37 yaşında kendi ayakları üzerinde duran bir kadın, vahşetini seviyorum ki kıskanıyorum cümlesinin ardına gizleyen cani eşi tarafından 12 yaşında evladının gözü önünde katlediliyor.
Bu acıya dayanamayan ablası aklını yitirip alzaymır hastası olurken, 12 yaşındaki Güz yıllar geçse de olayın etkisinden kurtulamıyor .
Peki bu vahşet kime mi miras kaldı, teyzesinin ölümünden sonra genç yaşına rağmen annesine ve teyzesinin emaneti Güz'e sahip çıkmaya çalışan Ayşegül'e.
Peki Ayşegül bu vahşetten kurulabildi mi?
Cevabı kitapta saklı.
@herayokuyanlarkulubu ile canım 
Merve tavsiyesiyle okuduğum bu güzel kitabı toplumsal farkındalık adına sizde okuma listenize eklemelisiniz. 
Her Ay Okuyanlar Kulübü
··
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.