Cahide Birgül’ün okumadığım son kitabı da bu sabah itibariyle bitti. Tüm kitapları arasından en sevdiğim olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Diğer kitaplarında olduğu gibi Eflatun Koza’da da aile dinamikleri üzerine kurgulanmış bir roman. Tüm hikayelerin üçüncü kahramanı olmuş, görülmemiş, sevilmemiş ve kendini sevmeyi başaramamış kahramanımızın öyküsünü okuyoruz kitapta. Kahramanımız bir gazeteci. Babasının matbaacı olarak çalıştığı gazetede çalışmaya başlıyor, önüne gelen ilk iş ise kayıp iki kadının hikayesi üzerine bir yazı dizisi hazırlamak. Kadınların öyküsünün peşine düştükçe kendini de buluyor kahramanımız. Üzerini örttüğü, yüzleşmekten kaçtığı ne varsa hepsiyle bir bir yüzleşiyor. Kitabın son bölümündeki ters köşe -ki yazar bunu hep yapıyor- olmasa da olurmuş bana kalırsa. Başka türlü bitseydi daha çok sevecektim galiba. İçime tam olarak sinmeyen sonuna rağmen Eflatun Koza’yı çok sevdim ben. İçinde derin ruhsal tahliller barındıran gizemli kurguları, altı deşilen “aile olma” kavramını okumayı seviyorsanız eğer kitaba bir şans vermelisiniz.Kitaba Puanım: 8/10
#cahidebirgül #neokudum #kafkakitap #aile #gizem