Balzac...
Sanatçı özgür değildir; o, gerçeğin kölesidir. Balzac, bunu çok iyi anlamıştı.
Birgün bir arkadaşı Balzac'ı görmeye gitmişti. İçeride Balzac'ı hüngür hüngür ağlarken bulmuştu.
Arkadaşı "Ne oldu başına bir felaket mi geldi" diye sordu.
Balzac,
" Bundan daha büyük bir felaket mi olur" der gibi, elllerini havaya kaldırır ve "Öldü", der. "Öldü."
"Kim öldü?"
Balzac'ın hıçkırıklarını tutmaya çalışarak anlattığına göre , yazmakta olduğu bir romanın kadın kahramanı ölmüştü. Arkadaşı şaşkın şaşkın onun yüzüne bakarak sordu:
"Peki ama, onu yaratan da, yaşatan da, öldüren de sen değil misin? Ölmesine bu kadar acıyacaksan öldürmezsin..."
Balzac arkadaşının saflığına acır gibi gülümsedi.
" Olmaz. Elimde değil. İnsanların kaderini ben nasıl değiştirebilirim ki!!"
Başka bir gün ise, yazarlar, sanatçılar oturmuşlar, günün olayları, siyasi durum falan gibi beylik konular üzerinde tartışırken, Balzac dinlemiş dinlemiş, en sonunda canının sıkıldığını belli ederek: "Bırakın bunları, gerçeği konuşalım," demiş, romanlarından birindeki kahramanlardan söz açmış.
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.