Ganire Paşayeva'nın şairliğini biliyordum, bu romanla yazarlığının da en az şairliği kadar güzel olduğunu öğrenmiş oldum. Ahıska Türklerinin sürgünde yaşadıkları sıkıntıları, sürgün sonrası hayatta kalma çabalarını şahane bir kurgu ile kaleme almış ve Ahıska Türklerinin dramını öyle güzel anlatmış ki, bazı sayfalarda göz yaşlarıma hakim olamadım.
