Nietzsche ve Darwin
Güç İstenci kavramı Darwincilik ya da yeni-Darwincilikle uyum içindedir; Lamarkçılık tamamıyla gereksizdir; sonradan edinilmiş niteliklerin kalıtsal hale gelmesi diye bir şey yoktur ve buna gerek de yoktur; Güç İstenci'nin açıkça gösterdiği üzere doğrusal nedenselliğe de gerek yoktur. Doğrusal gerçeklik, gözlem yapar ve haklarında bir yargıya ulaşırken nesnelere çok yakından bakmanın yarattığı bir yanılsamadır. Mesafe, gözlemin nasıl sonuç vereceğini belirler.
Şehirlerde sıçan ve hamamböceği ile mücadele eden ilaçlama uzmanlarının en başarısız oldukları nokta zehir geliştirme konu-çsudur ve bunun nedeni bu organizmaların zehirlere karşı doğrusal bir nedensellikle direnç geliştirmeleri değil, sıçan ve hamamböceğinin Güç İstenci̇'nden inanılmaz derecede çok konfigürasyon oluşturabilme yönündeki genetik potansiyelinin zehirlerin kimyasal yapılarının potansiyelinin çok üzerinde olmasıdır.
Bu nedenle, Nietzsche'nin cevheri reddi, Darwin'in “en uyumlu olanın hayatta kalması” ilkesini ya da Nietzsche'nin Darwin'e ait olduğunu düşündüğü en uyumlu olanın hayatta kalması ilkesini man- tiken reddetmesine yol açar.
Nietzsche'nin bakış açısıyla (ve Darwin'in kastetmediği) “en uyumlu olan,” evrim için bir reçete sunan, uyum yönünde bir kasıt ve çevrenin yarattığı koşullardan kaynaklanan sorunlara yönelik olası en iyi çözüm görevini gören cevherci bir kavramdır. Aslında işin içinde bir teleoloji, doğrusan nedensellik, nedensel bir doğrusal uyum, evrimde ya da Güç İstenci'nde bir niyet veya olası en iyi çö- züm diye bir şey yoktur.
Sayfa 136 - PdfKitabı okudu
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.