Türkçe Duruyor mu?
Türkçe adeta sihirli bir dil. Yürümek eyleminin kökünü (yor-) şimdiki zamanı tanımlamak için kullanmak, hikemî bir anlayışın eseri olsa gerektir. Diğer diller için bu konuda bir yorum yapma ehliyetimiz olmamakla beraber Türkçede sözünü ettiğimiz bakış açısı üzerinde düşündükçe hayranlık veren bir yürüyüşle karşılaşıyoruz. Durmak fiilini şimdiki zaman ekiyle kullandığımızda yani duruyor ya da duruyorum dediğimizde sabiteyi kabullenmeyen bir anlam kökünü görmemek mümkün değil. Burada göreceli bir zaman algısıyla karşı karşıya kalırız.
Üzerine basarak söylemek gerekiyor ki duruyor olmak Türkçenin zaman algısının izafiliğine yaptığı olağanüstü bir atıf ve tespittir. Zaman karşısındaki algısal konumumuzu ifade edebilmek için, duruyorum, demek ne kadar hikmetli bir dünya görüşünün eseridir! Öyle ya, hiçbir şey sabit değildir. Ne zaman sabittir ne mekân ne de anlam...
Durma eylemine, yaşadığımız anı ifade etmek amacıyla yürüme fiilinin kökünü hem de bütün anlamıyla ekliyoruz. Hayatın akışı içinde durmak sanal bir durumdur. Türkçe aslında her şeyin hareket halinde olduğunu ve bizim de bu diriliğin bir parçası olarak canlılığımızın devam ettiğini duruyor olmakla ifade etmektedir. Sözünü ettiğimiz anlayış, dil aracılığıyla bilinçaltında taşınan ontolojiyi, dünya görüşümüzün her alanına sırlı bir şekilde nakşetmektedir.
Türk dili, bütün eylemleri yürümek kökünden aldığı dinamik etkiyle bulunduğumuz anın farkındalığına taşımaktadır. Bekliyorum, susuyorum, konuşuyorum, anlıyorum ve diğer soyut-somut anlatımlarımız, bizi hayatımızın akışına en canlı haliyle itiverir.
Sayfa 70 - Post Kitap, Divan Edebiyatı Vakfı Keyfiyet Mahfili Türkçe Araştırmaları: 1, 1. Baskı, İstanbul 2020, TÜRKÇENİN YÜRÜYÜŞÜ
·
2 artı 1'leme
·322 görüntüleme
Bakın, burası çikiloplu.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.