Birgün Nur yüzlü Efendimizin huzuruna ölen birisinin cesedini getir-
diler. Ona son vazife yapilacakti. Fakat Peygamber Efendimiz yanindaki-lere döndü:
- Arkadasinizin namazim kilin, dedi.
Bunun manas, ben onun cenaze namazini kilmayacagim demekti. Bu söz, yüzlerdeki rengi degistirdi, kalblere üzüntü dolu agirlklar göktü. Göz-
ler hissedilen korkuyla donuklast. Nebiler serverine çevrilen gözlerde:
- Nedir bu adamin kusuru ey Allah'in Peygamberi?... diyen sorular vardi.
- Arkadasinz, Allah yolunda toplanan ganimetten çaldi...
Efendimizin yaptigi bu asiklama zerine onun esyasim arayanlar de-
Bert ki dirhemi bile bulmayan bir boncuk dizisine rastladilar. Henüz gani-met taksimi yapilmis degildi.
Ona verilen bu manevi ceza, boncugun taşıdığı degerden çok yaptıgı
hareketin degersiz olusundaydi.