Şimdi burada ufak bir konuya değinmek istiyorum...
Gerçi ufak mı? büyük mü? konunun sonunda kendiniz karar verin..
Bazı insanlar, ya da bazı insanlar demeyeyim de, bazen kendim de dahil hepimiz; Ömrümüz boyunca ne bileyim yüzlerce insana denk geliyoruz.
Yüzlerce insanla konuşuyoruz. Arkadaşlık dostluk, iş, okul, alışveris, burada ya da diğer sosyal platformlarda diyaloglar sonucu veya belirli mecburiyetler sonucu insanlarla konuşmak ya da ufak tefek de olsa onlarla diyalog kurmak zorunda kalıyoruz..
Şimdi burada kendi incindiklerimizi konu dışına çıkartırsak (çünkü onun ayrı irdelenmesi gerekiyor)
Birçok insanın farkında olarak ya da olmayarak onların incinmelerine ve ya kırılmalarına sebep oluyoruz.
Örneğin "Amann tanımıyorum zaten, o da kırgın kalsın" diyebilirsiniz..
Değil işte! Şu sonsuz gözüken kainatta önemsiz gözüken bir tuğlayı dahi yerinden çıkartırsak, bütünlük bozulur, bu kainatın dengesi bozulur, zaafa uğrar kıyameti kopar ve hepimizin sonu gelir..
Çünkü hepinizin varlığı birbirine bağlı..
Böyle bir olayın gerçekleşmesi, sen o olayı unutsan bile, kendi iç dünyanı zaafa uğratacak, ve eninde sonunda mutlaka seni yıkıma uğratacaktır...
Böyle bir yıkım 10 yıl sonra gelmiş olsa bile, bunun neden böyle olduğunun hiçbir zaman farkına varamayacaksın...
··
8 artı 1'leme
·9,8bin görüntüleme
Son zamanlarda sık denk geldiğim ve beni çok üzen şey insanların okuduklarıyla, yazdıklarıyla amel edememeleri oldu.
Eminim birçok kişi yazıyı okuyup evet ne kadar doğru diye geçirmiştir içinden ancak kaçımız gerçekten kendmizle yüzleşecek kadar cesur olduk? Belki 5 dk sonra belki belki 1 gün sonra veya belki aylar sonra birinin duygusunu incittim mi, kalbini kırdım mı, ahını aldım mı... diye sorgulayacak? Peygamber Efendimiz aleyhisselam “Kim birinin kalbini kırıp, onu ağlatırsa; o kişinin bedduasından sakınsın.Çünkü gözyaşı yere düşmeden ne dilerse olur.” buyurmuştur. Yine Osmanlı zamanında dergâha gelen kişilere her akşam 2 soru sorulurmuş;
1. Soru: Bugün kalp kırdın mı?
2. Soru: Namazlarını kıldın mı?
Birinci soruya “Evet” denilirse ikinci soru sorulmazmış. İslam öyle bir dindir ki kâfirin dahi kalbini kırmayı yasaklamıştır.
Heyhat, insan ilişkilerin bu kadar ucuz olduğu günümüz dünyasında kalbi iyi olanlara cehennemdir, bir aldatmacadır dünya.
Yine de duam odur ki, kalbimize mukabil kalpleri muhatap kıl Yarabbi. Zira gönlüm çok yoruldu 🫀
Senin yazdıklarını genelde okuyorum, bazen beğeniyorum, bazen beğenmiyorum.
Ama bu içeriğe bayıldım.
Her kelimesine katılıyorum. Tebrikler 🌱🌷🍃☺️
Bu durum benim de hassasiyet noktam. Bazen amaan demeyi ben de isterim ama yapamıyorum. İyi mi kötü mü bu özelliğim bilmiyorum ama bazen çok düşündürdüğü için kendi adıma kötü etkileri oluyor. Birini kırdıysam eğer belki o bile farkında değildir ama ben uyuyamıyorum, benim için çok önemli. Kırık bir kalp, hele benim yüzümden.. Kabul edebileceğim bir şey değil gibi.. Dediğiniz gibi, hepimizin varlığı birbirimize bağlı 🌱😇🙏
İnan bazen küçücük bir davranış hareket yada söz insanı yıkar
Olabilir.. telafi ciheti çok önemli. İnsan bozduğunu tekrar yapabilir..
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
O kadar sahte sevgiler, anlayışlar, yanındayımlar var ki? E haliyle insan bazı şeyleri görünce unutamıyor. Sözde olan ve özde olanı görünce bi kırılıyor insan. Ya da kırıyor farkına varmadan. Susmak çözüm olmuyor. Konuşmak en güzel çözümdür. Tabi yetişkin bir akla, ruha sahipseniz.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Harikasınnn....
Sertab’ın bi şarkısı var bildin mi?
“İncelikler yüzünden”
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.