Bu basımda Franz Kafka'nın sırasıyla şu eserleri vardı: Dönüşüm, Dava ve Milena'ya Mektuplar. Aslında Franz Kafka eserlerinin yayımlanmasını istemese de arkadaşı Max Brod Kafka'nın ölümünden sonra eserlerini yayımlıyor ve yazın dünyasına müthiş bir iyilikte bulunuyor.
Eserleri sırasıyla inceleyecek ve yorumlayacak olursak "Dönüşüm" ile başlayalım. Dönüşüm, alışıldık romanların dışında aslında oldukça şaşırtıcı ve alegorik kurgulanmış. Kendisini bırakın böcek, herhangi bir hayvan olarak uyanmış bulan bir insanın, onun ailesinin, patronunun bu duruma vereceği tepkiyi hayal bile edemezdik. Ama romanda Samsa'nın kendisi dahil yakınları ve patronu bu durumu ufak bir garipseme dışında tuhaf karşılamıyor. İlginç olan da bu. Kafka'nın alışılagelmişin dışındaki eseri Kafka'nın zihin dünyasının sembolik bir aktarımı gibi duruyor. Belki kendi içinde sistem eleştirisi bile barındırıyor. Patronunun, böcek olmasını çok da umursamayıp hala o durumda bile işleri düşünmesi bu sistem eleştirisidir belki de. Dönüşüm hafızadan kolaylıkla uçup gidecek bir eser değildi.
"Dava" isimli esere gelelim, işte bu eserin mevcut düzen ve sistem eleştirisi olduğu apaçık ortadadır. Bir sabah uyandığında kendini anlamsız bir davanın içinde bulan Josef K. roman boyunca bu davayla karşılaşıyor ve mücadele de ediyor. Fakat mahkemeler, memurlar, yargıçlar, yüksek yargıçlar... hepsi öylesine yanlış ve anlamsız işliyor ki davanın içinden çıkmak kimse için mümkün olmuyor. Çarklar şahısların -yetkili şahısların- çıkarlarına göre işliyor. Ne Franz Kafka'nın kendisi ne de Josef K. böyle bir düzende bataklığa saplanıp çıkamayacağını anladıktan sonra yaşayamazlardı zaten. Ölüm onları alırdı. Josef K.'yı aldı da zaten. Sistemin -bu rezil sistem- sonu ölümdü.
"Milena'ya Mektuplar"a gelirsek, başlarda arkadaşlık havasındaki uzak samimiyetin, daha sonra senli benliye dönüşen havasını okumak ve tatmak enteresan elbette. Bu mektuplarının birçokları tarafından günün birinde okunabileceğini nereden bilebilirdiler? O yüzden tüm samimiyetleri ile iki insanı okuyoruz o mektuplarda. 
Franz Kafka nın zayıf bünyesi, hayata bakışı okuyucuyu da onunla birlikte yorar. Çünkü bitmek bilmiyor. Bu tarz derin insanların -söz konusu kafka'nın- ruhlarında var olan kırılganlık belli ki fizyolojik olarak da yakalarını bırakmıyor.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.