HiçliğinDayanılmazİşkencesi;
"Toplama kamplarında insan, elleri kanayana, ayakkabı giymiş ayakları donana kadar taş taşırdı belki ama kötü kokular içinde ve soğukta yine de iki düzine insanla alt alta üst üste yatardı. İnsan orada farklı yüzler görebilir, bakışlarını bir tarlaya, bir el arabasına, bir ağaca, bir yıldıza, herhangi bir şeye dikip düşüncelere dalabilirken burada her şey aynıydı, hep aynıydı, korkunç bir ayniyet içindeydi."
Syf; 49