İş Kültür Çağdaş serisinden okuduğum beşinci kitap olan Robinson'un Mavi Evi şimdiye kadarki en zayıf eserdi diyebilirim. Teknolojiyle, hafif muzip, hafif münzevi bir karakteri, zekice düşünülmüş bir kurguya yerleştirmiş yazar. Burada sıkıntı yok. Yalnız kitap çok dağınık. Temposuz başlıyor. Tam çocukluğa dönüp bir şeyleri anlatmaya başladığı, hızlandığı bir anda yeniden balon gibi sönüyor ve oldukça sönük sona eriyor. Ana karakterin amacı ne çözemiyoruz zira babasından kalan ucunu bucağını bilmediğimiz(anlatıcının da bilmediği) serveti sayesinde her istediğini yapabilen ancak tedbil-i kıyafetten de hoşlanan bir garip adam bu. Dünyanın farklı yerlerinde kendine iç mekânlar tasarlayıp oralarda yaşamayı hedefliyor. Sanırım. O kadar dağınık ki emin olamıyorum. Kitap çok önemli değil de, yazarın hayatı daha ilginç. Hayatının son on yılını kör olarak geçirmiş bir psikiyatr Augustin. Şizofreni ile çok haşır neşir olunca kalemi de buğulanmış biraz. Eseri görmediği yıllarda yazdığını da belirteyim. Görme engeli de yine bir operasyon sırasında meslektaşının malpraktisi sayesinde ortaya çıkıyor. Oldukça üzücü. Augustin her coğrafyada çalışmış bir enteresan abimiz. O gezginliğinin izleri de bu kitapta görülüyor zaten. Savruk yapısıyla yazardan bir daha zor kitap okurum dedirtmiş, vasatı aşamayan bir kitaptı benim için.

Robinson’un Mavi EviErnst Augustin · İş Bankası Kültür Yayınları · 202340 okunma

·

126 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burak Kuşcu