Gabriel Garcia Marquez ’in 1947 ile 1955 yılları arasında yazdığı 14 öyküden derlenen bir kitap. Öyküler kronolojik sıra ile yayınlanmış. Ölüm en çok üzerinden durulan tema bu öykülerde. Tüm öyküleri beğendin mi diye soracak olursanız, maalesef hayır diye cevap verebilirim. Aralarında beğendiklerim oldu ama burada ne anlatmış ki dediğim öyküler de oldu.
Gabriel Garcia Marquez ile alakalı makalesini okumak bu anlamda epey işe yaradı ( https://1000kitap.com/ze5516 Hanıma paylaşım için teşekkürler tekrar). Zira öykülerdeki gizemli ve büyülü atmosferin yaratılmasında çocukken anneannesinin anlattığı hayalet hikayerlinin de büyük payı olduğu öyküleri okurken anlaşılıyor.
Kitabın en önemli özelliklerinden biri de
Gabriel Garcia Marquez ’in ile yayınlanan eseri olan Üçüncü Teslimiyeti barındırıyor olması. El Espactodor gazetisinde yayınlanmış ancak
Gabriel Garcia Marquez ’in bu gazeteyi alacak parası yokmuş. O yüzden sokaktaki birinden gazateyi istemek zorunda kalmış ve bu sayede basılan ilk eserini gazetede görebilimiş.
Yukarıda en sık görülen temanın ölüm olduğunu belirtmiştim. Aklınıza şu soru gelebilir. Neden
Gabriel Garcia Marquez ’in dünyasında ölüm bu kadar ön planda. Kolombiya gibi bir ülkede ölüm en az doğum kadar normal. Zira ne zaman nasıl öleceğinizi kestirmek imkansız. Her an bir darbe olabilir, bir iç savaş çıkabilir ya da bir faili meçhule kurban gidebilirsiniz. Ölüm hemen her yerde sizi rahatlıkla bulabilir. Dolayısyla
Gabriel Garcia Marquez ’in ölümü bu denli merkeze almasnı kadar doğal birşey olamaz.
Diğer tema ise rüyalar. Özellikele kitaba adını veren Mavi Köpeğin Gözleri bir rüya hikayesi ve belki de kitaptaki en ilginç hikaye.
Gabriel Garcia Marquez ’e göre neresi gerçek neresi rüya içiçe girmiş. Ayırt etmek çok güç. İnsanlar hayatlarını rüyaları ile birlikte yaşıyorlar adeta. Bu sebepten dolayı rüyaları da gerçek gibi algılamaktan çekinmiyor
Gabriel Garcia Marquez .
Kitaptaki tüm öyküleri beğenemedim maalesef. Bu belki benim eksikliğimdir zira ne anlattıklarını tam olarak anlayamadım. Ama beğendiklerimle alakalı kısa incelemelerde bulundum. Kitaptaki sıra ile bunları aşağıda paylaşıyorum.
1. Hikâye: Üçüncü Teslimiyet
Doktor tarafından yaşayan ölü teşhisi koyulan bir genci hikayesi. Annesi oğlunu tabuta koyuyor ve gerçekten ölene kadar bu tabutta kalıyor. Genç bu durumu kabullenmiş, ölümü bekliyor.
“Tabutun içindeyim, gömülmeye hazırım, oysa ölmediğimi biliyorum; canım kalkmak istese kolaylıkla kalkabilirim. En azından manevi olarak kalkabilirdim ama buna değmezdi. Hastalığım, ’ölüm’ dolayısıyla ölmekti.”
Ancak hikâyenin sonlarına doğru anlıyoruz ki bu genç aslında ölümden korkuyor. Daha doğrusu canlı canlı gömülmekten korkuyor. Zira bedeni ölse de ruhu hala yaşamakta.
Bu arada öykünün ismi üçüncü teslimiyet ki bu ölüm demek oluyor. İlk iki teslimiyet ne ile alakalı anlayamadım. Bilen varsa yazmasını rica ederim.
2. Hikâye: Eva, Kedisinin İçinde
Eva çok güzel bir kadındır. Güzelliğiyle tam bir ilgi odağıdır. Her bulunduğu ortamda dikkatleri üzerine çekmektedir. Ancak Eva bunun bir lanet olduğunu düşünmektedir. Sıradan bir kadın olmak istemektedir. Bir de derdi vardır Eva’nın. Uykusuzluktan mustariptir. Bunu güzelliğinin bir laneti olarak görmektedir. Bir gün bedensiz kalır. Ancak bedensiz kaldıktan bir süre sonra canı portakal yemek ister. Bu uzun süredir duyduğu ilk ihtiyaçtır. Ancak bedeni olmadığı için bu ihtiyacını karşılayamamaktadır. Sonra aklına ruhunu kedinin içine sokabileceği aklına gelir. Ancak bir sorun vardır. Kedi ortada yoktur. Final cümlesi çok iyi olan bir hikâye. Sırf finali için bile okunur.
8. Hikâye: Mavi Köpeğin Gözleri:
Birbirlerini hiç tanımayan sadece rüyalarda buluşan bir çiftin hikayesi. Birbirlerini gerçek dünyada bulabilmek için bir şifre belirlemişler: Mavi Köpeğin Gözleri. Bunu her yere yazmaya karar vermişler ta ki birbirlerini bulana dek. Ancak küçük bir pürüz vardır. Hikâyenin son cümlesinde ortaya çıkıyor bu pürüz de.
9. Hikâye: Saat Altıda Gelen Kadın
Bu hikâye oldukça ilginç. Bir lokantaya sürekli olarak saat 6’da gelen bir kadın vardır ve lokantanın sahibi Jose bu kadını oldukça beğenmektedir. Bir akşam Kadın Jose ’den tuhaf bir istekte bulunur. Jose bu tuhaf istek karşısında bocalar ve sohbet çok ilginç bir noktaya doğru yönelir.
10. Hikâye: Çullukların Gecesi
Gabriel Garcia Marquez bu hikâye için Yüzyıllık Yalnızlığa değişmem demiş. İlk okuyuşta pek anlaşılmıyor. Ancak ipucunu öykünün sonunda vermiş
Gabriel Garcia Marquez .
“Çulluklar gözlerimizi oydu”
“Bunlar gazeteleri fazla ciddiye almışlar”
Buradan sembolik bir anlatım olduğu anlaşılıyor. Zira çulluklar medyayı, gözleri oyulan adamlar ise medya tarafından gözü boyanan insanları anlatmakta.
