“Ama o bembeyaz ve sanki biraz da kırışmış yüzünde tuhaf bir mutluluk duygusu kendini ele verir. Akşamın soğuk Petersburg göklerine ağır ağır çöküşüne muhabbetle bakar. Bakar derken nasıl da yalan söylüyorum: Bakmaz, sanki derin düşüncelere dalmış, yorgunmuş ya da o an kafası daha ilginç başka bir şeyle meşgulmüş de etrafına biraz, o da gönülsüzce zaman ayırabiliyormuş gibi şöyle bir göz atar ancak. Mutludur, çünkü kendisini usandıran bütün o işlerden yarına dek kurtulmuştur ve sınıftaki sırasından en sevdiği oyunlara, şakalara koşan bir okul çocuğu kadar neşelidir.”
Sayfa 21Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.