Babam,ortaokul son sınıfa geldiğimde “hayatımın kitabı sen de okumalısın” diyerek bu kitabı hediye etmişti bana.O yıllar da okuduğum zaman yarım bırakmış devamını getirememiştim.42 yaşımda okuyunca İnce Mehmet okumadan geçen yıllarım için üzüldüm.Ahhh İnce Mehmet vahhh İnce Mehmet…hafızamdan ölene kadar silinmeyecek roman kahramanlarının tahtına oturdun oradan seni kaldıracak birine rastlayacağımı sanmıyorum…Ne büyük şans ne büyük şükür sebebi böyle büyük bir ustayla aynı anadilden olup eserlerini o dilden okuyabilmek.okuyun okutturun.
