Əsəri oxuduqca personajımız barəsində tək şey düşünürdüm: Bu adam xəstədir, dəlidir. Başı gedib bu adamın.
Dostoyevski adamın psixoloji problemlərini elə təsəvvür edib ki, təhsil həyatında, savad həyatında, mədəniyyət həyatında hər kəsdən üstün olan personajımızın sırf bu problemlərdən hansı hallarda düşdüyünü görürük. Məncə biz buna indi paranoya deyirik. Ya da nə bilim, başqa bir şey.
Dostoyevskinin sonda yazmış olduğu kimi: "Əsər sanki anti-qəhrəman əsərinə çevrildi, halbuki mən qəhrəman olmalı idim.
Oxuyun və oxutdurun. Hələlik, gözəlim...
