Beni Allah bullak eden bir kitap daha..Karakter her ne kadar huysuz olsa da;derinlerde bir yerlerdeki acılarını,hayata tutunma çabasını,aslında derinlerindeki o görülme,fark edilme çabasını öyle güzel betimliyor ki hayran kalmamak elde değil iki farklı kişilik yaşıyor gibi kahraman; olmak istediği,” ve olduğu arasındaki boşlukta bir yerde..Acıyı,özgürlüğü,iradeyi,alçaklığı,dürüstlüğü bir sürü duyguyu öyle bir anlatımla ele almış ki..Friedrich Nietzsche’nin kendisinden bir şeyler öğrendiğim tek psikolog Dostoyevski olmuştur sözünün derinliğini bu kitabı okurken anladım..