Günlerce elimde dolaştırdığım kitap. Aslında ben Knut Hamsun’un kitabını okumak istemiştim tesadüfen elime Hasan İzzettin Dinamo’nun kitabı geçti.
Bizzat Gülhane de gezerken herkesin gözünün içine baktım kim acaba açlıktan kıvranıyor da belli etmemeye çalışıyor ya da kim bu gece dışarıda kalacak, hangi gençlik heba olacak bu sokaklarda diye düşünmeden edemedim. Kitabı bitirmek istemedim her okuduğumda açlık hissettim ve her aç olduğumda da aklıma Musa geldi.
Okunması gereken kitaplardan!
