Selamlar ben leyla bu kitabı okur okumaz yorumlasaydım daha coşkulu ve detaylı bir inceleme yazabilirdim o yüzden şimdi yazacağım yorumun boynu kitabı yeteri kadar övemeyeceğim için biraz boynu bükük kalacak... Epilepsi hastalığının bir aile üzerinde bıraktığı yıkımı anlatıyor. 60'lı yılların ortalarında ailenin en büyük çocuğu olan Jean-Christophe yedi yaşındayken epilepsi nöbetleri başlamıştır. Küçük kardeş Fafou'nun gözünden okuduğumuz olaylar hastalığın pençesinde boğuşan abisinin peşinde çaresiz bir ailenin çırpınışlarını okuyoruz. O zamanlar tedavisi olmayan dermansız bir hastalığa çare arama umuduyla şarlatanların ve doktorların olmadık deneysel tedavilerinin peşinde çaresiz ailenin ailenin Fafou'nun muhteşem hayalgücü ve çizimlerinin detaylarıyla farklı maceraya çıkıyorsunuz. Abisinin yaşadığı şeyleri anlamdırmaya çalışan , ve o dönemde hayali arkadaşlarına sığınan küçücük bir çocuk. Ancak zamanı geldiğinde onları geride bırakacak kadar her şeyin farkında… Böyle bir hastalıkla yaşamanın ne kadar zor olabileceğini ancak hayal edebilirim. “Eğer bir kamyonun altında kalsaydı ondan kurtulmuş olurduk” diyor abisini çok seven Fafou… ona bu cümleyi söyleten yorgunluk idrak edebildiğimin çok ötesinde… Jean - christophe’un içinde bulunduğu buhranı aslında bazılarımız anlayabilir. Konfor alanından çıkmak istememesi, hastalığını bahane ederek hayatını yaşamayı ertelemesi sanıyorum bazılarımızın çektiği sıkıntılardan. Jean - christophe’u oturduğumuz yerden yargılamak yerden kolaydır doğrudur fakat okurken çok fazla ortak nokta keşfedeceğinizden eminim

EpileptikDavid B. · Karakarga · 201725 okunma

·

15 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leyla