Günlerimiz, bir köşede büzülüp kalmakla geçiyordu. Cıvıldaşıyorduk. Durmadan, doğacak olan çocuğumuzdan söz ediyorduk. Farklı bir dünya hayal ederek, oyalanıyorduk. Şaşkınlığımız ne oranda büyükse, umudumuz o oranda büyüktü. Yarınlar ne denli karanlıksa öbür günler o denli aydınlıktı.