Yazar, ben, "İlk insan Âdem aldatıldığını fark ettiğinde elinden düşürdüğü zehirli meyvenin evren ağacının dalına tutunmasıyla, dünya olarak hayat bulan içi kurtlu bu gezegende kimim ve neyim?" diye soruyor. Cevaplar bulmaya çalışalım bu soruya... Belki de vahada su arayan varlıklarızdır! Ya da kendi cehennem ateşini harlayan budalalar! İsyanla bezenmiş köz halinde kullar da olabiliriz! Hayatın bizi leş olarak esir almasına müsaade eden, dünyanın hızla akan damarlarına kapılmış giden beşerlerizdir! Tüm ölenlerin sessiz serzenişini duyup, duyarsızca toprak üstünde yaşayan ölüleriz belki de!.. Yazar insanları yeryüzünde yaşayan kadavralara benzetmektedir. Bunun sebebi olarak; insanların birbirinin vicdanını, gönlünü, ahlakını ve ruhunu deşmeye göz dikmiş olmalarına bağlamaktadır. Öyle değil mi? Üzerinde yaşadığımız yer kürede babayı oğula, kardeşi kardeşe ve mazlumu zalime vurdurmuyorlar mı? Evet yaşamak lazım ama nasıl!? İnsan yeryüzünde Allah'ın ona yazdığı kaderin dışına çıkamaz. Ömrü boyunca yapmış olduğu tercihlerin sonucu olarak, Allah’ın adaletini er ya da geç, kendisi ya da yakın çevresi yaşayacaktır. Herkesin hayatta bir rolü vardır. Ancak herkes hayalini kurduğu rolü kovalar lakin hiç hesaba katmadığı kaderin dikeniyle yaşlanır ve sonuç olarak ölümün herkese biçtiği "ölümlü" rolüne bürünerek bu diyardan göçüp gider. Yazar farklı bir konuda şöyle bir cümle kuruyor: "İnsan ve toplum hikayeleri öç alma üzerine kuruludur." Şimdi, muzdarip olan insanlar kendilerine zarar veremedikleri için topluma zarar vererek mi rahatlamaya çalışırlar? Ruhu, aklı ve erdemi derinden zedelenen insanlar öncelikle kendi yaşamlarından intikam almaya çalışıp, bunu beceremezlerse toplumun fizyolojisini mi bozarlar? Böyle bir kargaşa içerisinde anlam ve mâna sorunu yaşayan insanlar merhameti zalimlik, nankörlüğü ise iyilik sanırlar. Tüm bu yaşananların içinde en tehlikeli sorun ise öç ve intikam alına alına insanları yaşama, hayata döndürebilecek bir "organları" kalır mı? Yeri gelmişken bu kargaşaya bir çözüm olacağını düşündüğüm alıntıyı bırakayım: "İnsanoğlu anne rahminde doğar, hayvanlarsa dölyataklarında doğarlar. İnsan hür ve akıl sahibi bir varlık olarak, hayvansa serbest ve salt zeka sahibi bir varlık olarak dünyaya gelir. Nerede doğduğunu bilmeyen, nerede öldüğünü de bilemez." Rahim"de doğduğunu bilen" Rahman"a kavuşacağını da bilir. Nerede doğduğunu bilmeyenler, nerede doğduğunu bilenlerden öç alırlar." işte tam olarak yazarın bahsettiği bu kıstasın ayrımını yapabilenler hayatı yaşamayı ve hayatta mutlu olmayı bilirler. Asla pişmanlık yaşatmayan bu kitap okunmalı ve okutulmalıdır. Keyifli okumalar... :)

Karekök HayatMehmet Sabri Genç · Şule Yayınları · 2014132 okunma

··

3 artı 1'leme

·

1.643 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.