“bilir misin? sana bir gün ben, “âdem’le havva’nın aşkını en büyük bulurum,” demiştim. şimdi bugün biz onların cennetten çıkmadanki hayatlarını yaşıyoruz. o, yanındaki adam için vücut bulmuş, yaratılmış ve ondan başka, ona inkıyat ve muhabbetten başka, ona sığınmaktan başka mevcudiyetinde bir şey olmayan havva! ben de onun sevdiği âdem! henüz cennetin bedayisi arasında, muhitin uluhiyeti içinde, beşeriyetlerinin aczi büyük aşklarında kaybolduğu zamandayız. ben artık her şeyi inkâr ediyorum. ben artık tamamen bir rüyadayım. ben tamamen handan’dayım ve onda yaşıyorum. canlarımızı, ruhlarımızı bir el birbirine karıştırmış, bağlamış. onun mazisi bir gün uyansa, benim mazim beni bir gün çağırsa birimizden birimizin mutlak o bağı, o mukaddes düğümü çekerken canı kopacak, öleceğiz.”
Sayfa 179 - Refik CemalKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.