Ay, Dünya'nın uydusu değil, benim uydumdu. Böyle hissediyordum. Sanki Ay'ın bana bakmasıyla oluşan düşüncelerim varmış gibi geliyordu. Onu çok seviyor, çok şiirsel buluyordum, saf şiirdi Ay. Ayni anda hem benden ayrı bir şeydi, orada, dışarda duruyordu, hem de aramızda bir bağ, bir tür yazgı birliği var gibiydi.
Sayfa 182 - EverestKitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.