Güzeldin, akıllıydın, neşeliydin, kendini bile bile ve bir hiç uğruna harap ediyorsun...
...
Böyle öleceğimi bilseydim tek parmağımı bile oynatmazdım.
Hayatım önümdeydi, kapalı, saklı, bir çanta gibi. Gelgelelim içinde olanlar daha bitmemişti. Bir an hayatımı yargılamaya kalktım. Kendi kendime "güzel bir hayattı" demek isterdim. Ama bir yargıya varamıyordu insan bu bir taslaktı. Zamanımı ölümsüzlük için uğraşmakla geçirmişim, bir şey anlamamışım. Hiçbir şeyden hayıflanmyordum. Hayıflanabilecegim bir yığın şey vardı. Ama ölüm hepsini berbat etmişti.
...
Concha ölümümü öğrenince ağlayacaktı. Aylarca içinden
yaşamak isteği gelmeyecekti. Ama ölecek olan bendim. Tatlı güzel gözlerini düşündüm. Bana baktığı zaman ondan bana bir şeyler geçerdi. Bunun bittiğini düşündüm. Şu anda bana baksaydı bakışı gözlerinde kalır, bana kadar ulaşamazdı. Yalnızdım.
...
Aramızda ancak bir zevk ayrımı olsaydı rahatsız etmeyecektim sizi. Ama her şey sizin yeteneğiniz varmış da benim yokmuş gibisine akıp gidiyor. Amerikanvari hazırlanmış istakozu sevip sevmemekte özgürüm, ama insanları sevmiyorsam bir zavallıyım ve gün ışığında bana yer yok. Onlar hayatın anlamını kendi tekellerine aldılar. Umarım ki söylemek istediğimi anlıyorsunuz. Üstünde "insancıl olmayan buraya giremez" yazılı kapıları otuz üç yıldır zorluyorum işte. Giriştiğim her şeyi bırakmak zorunda kaldım. Ya uyumsuz ve mahkûm edilmiş bir girişimi ya da er
geç onların çıkarına yönelmesi gereken bir girişimi seçmek
gerekiyordu. İnsanlara kesin olarak aktarmadığım düşünceleri kendimden ayrmayı, düzene koymayı başaramıyordum. Düşünceler, hafif organik devinimler olarak içimde kalıyordu. Kullandığım araçlar da öyle, başkalarına ait olduklarını hissediyordum. Örneğin sözcükler: Bana ait sözcükler olsun isterdim. Ama kullandığım bu sözcükler, bilmiyorum kaç bilinçte sürüklendi. Sözcükler, başkalarında kazandıkları alışkanlık gereğince benim kafamda kendi kendilerine düzene giriyor ve size yazarken, bu sözcükleri kullanırken tiksinti duyuyorum. Ama bu son artık.
...
Bir suç, onu işleyenin yaşamını ikiye böler. insanın geri dönmeyi istediği zamanlar vardır mutlaka, ama orada, sizin ardınızda, yolunuzu keser bu parıldayan maden.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.