İnsan saygı duyduğunu, önemli bulduğunu eleştirir; tenkîd eder.
İster ki, her şey daha iyi, daha doğru ve daha güzel olsun.
Aşağılamak, tahkîr ve tezyîf ise bir nefretin ifadesidir.
Ama öncelikle kendinden nefretin.
Kolay değil, tenkîd bilmeyi şart koşar.
Tahkîr ve tezyîf ise yalnızca bir kaçıştır;
kendinden, utancından, küçüklüğünden...
Ihsan Fazlıoğlu